Rozdział XXV

Flashback

8 lipca były urodziny Rebeki. Dziewczyna obudziła się około dziesiątej, była w domu całkiem sama. „Świetne urodziny” – pomyślała z sarkazmem. Zrobiła sobie szybkie śniadanie, posprzątała w mieszkaniu i usiadła przed komputerem. Jej chłopak akurat był dostępny. Chciała zadzwonić pierwsza, ale wyprzedził ją. Gdy tylko odebrała, usłyszała głośne „sto lat”. 

- Nie mogliśmy przyjechać, ale życzymy ci wszystkiego najlepszego – uśmiechnęła się Rydel.

- Nie wiedzieliśmy, co ci kupić i nic nie wysłaliśmy. Masz jakieś życzenia? – zapytał Rocky.

- Nie, najlepszy prezent to wy.

- Mamy przylecieć? – zapytał zmartwiony Riker.

- Nie! Po prostu dajcie świetny koncert. Wtedy będę najbardziej szczęśliwa.

- A co dostałaś od rodziców? – dopytywał Ellington.

- Chyba zapomnieli, poza tym wyjechali tydzień temu.

Rozmowa nie trwała długo, ponieważ zespół był akurat za kulisami i szykował się do koncertu w Miami. Jeszcze raz złożyli Rebece życzenia i wyszli na scenę. Ryland nagrywał wszystko, aby potem wysłać to blondynce.

*

- To był świetny koncert! – cieszył się Rocky. - RyRy, nagrałeś wszystko?

- Tak, dajcie mi chwilkę i zaraz jej wyślę. Myślę, że spodoba jej się Fallin for you. Świetnie zaśpiewałeś Rik.

- Dzięki, ale myślę, że Rossy śpiewa to jeszcze lepiej.

- Bez przesady, chodziło o tekst – uśmiechnął się młodszy blondyn.

Koncert skończył się późno, więc zmęczeni nastolatkowie pojechali do hotelu. Nie mogli zadzwonić do Rebeki ze względu na różnicę czasu. Domyślali się, że teraz samotnie siedzi w domu i ogląda jakiś wyciskacz łez.

*

„Dobra, Rocky. To tylko twój brat, idź i powiedz mu, że musi iść do lekarza” – Rocky dodawał sobie otuchy. – „ Kogo ja oszukuję? On jest uparty jak osioł i myśli, że jak jest dorosły to wszystko mu wolno. Nigdy go nie przekonam. Ok, głupie niebieskie drzwi. Czy one muszą być obok moich i Ella?”

Drżącą ręką zapukał, po chwili usłyszał cisze „proszę” i wszedł. Blondyn siedział na łóżku i czytał „Intruza”. W pokoju o dziwo panował idealny porządek. Rocky rozglądał się z podziwem, stojąc w progu.

- Co nic nie mówisz? Wchodź! – Rik zachęcił go ruchem ręki.

- Czemu tu tak czysto? Ekipę sprzątającą wezwałeś? I czytasz?!

- Oczywiście, nie mam co z pieniędzmi robić – zażartował. – Intruz to ulubiona książka i film Rebeki, więc muszę wiedzieć, o co w tym chodzi. Co tam?

- Musimy pogadać.

- Mam się bać? Przygotować poduszki i kaski hokejowe do bitwy?

- Myślę, że to prędzej mi przydałby się kask, żeby chronić moją sexy buźkę – uśmiechnął się szeroko.

- Dobra, teraz na serio. O co chodzi?

- Jak by ci to powiedzieć? – myślał. – Musimy jechać na wizytę kontrolną – widział, że blondyn nie za bardzo wie, o co chodzi, wtedy zawsze figlarnie przekręca głowę. – Lekarz musi cię zbadać, żebyśmy wiedzieli…

- Nie ma mowy – przerwał mu. – Nigdzie nie jadę, czuję się świetnie.

- Potwierdzą to badania. Myśl trochę o swoim zdrowiu.

- Przecież myślę! – zdenerwował się. – Pojechaliśmy na wakacje, mam wolne w The Rage do końca sierpnia. Nie przemęczam się, bo ty i Ell wszystko za mnie robicie.

- Nie denerwuj mnie! Pojedziesz na te badania i już!

- Nie będziesz mi rozkazywał!

- To nie ja tylko rodzice! To oni umówili cię na tą wizytę!

Riker wstał i wyszedł z pokoju, uprzednio obrzucając brata wściekłym spojrzeniem. Zbiegł po schodach do kuchni, gdzie byli rodzice i krzyknął.

- Co wy sobie myślicie?! Jak będę chciał to sam pójdę do lekarza! Nie jestem małym dzieckiem! Czy do was nie dociera, że wszystko ze mną w porządku?!

- Riki, proszę, przestań krzyczeć. Pogadajmy na spokojnie – prosiła Stormie. – Wszystko co robimy, robimy dla twojego dobra. Martwimy się o ciebie.

- Więc przestańcie, bo wszystko jest dobrze. Nigdzie nie idę, więc odwołajcie tą wizytę.

Odwrócił się i już chciał wyjść, ale zatrzymał go Rocky.

- Pójdziesz, bo inaczej wszystko powiem Rossowi – wycedził. – To najprawdopodobniej będzie koniec R5 i ty dobrze o tym wiesz.

Riker zmrużył oczy i patrzył na bruneta morderczym wzrokiem, który mówił „zejdź mi z drogi”. Ten jednak był nieustępliwy. Stali i mierzyli się spojrzeniami, gdy nagle do domu wszedł wesoły Ross. Od razu wyczuł napiętą atmosferę. Bracia szybko zmienili wyrazy twarzy na szczęśliwe i przywitali się z nim.

- Czemu tu tak sztywno? Czy wy się właśnie pokłóciliście? – zapytał zdziwiony, ponieważ jego bracia tak naprawdę nigdy się nie kłócili.

- Nie, oczywiście, że nie. Nie możemy dojść do porozumienia w pewnej sprawie.

- To ty stwarzasz problemy – Rocky skrzyżował ręce na piersi. – Pojutrze o dziesiątej.

- Co pojutrze o dziesiątej? – zainteresował się Ross.

- Wizyta u okulisty – skłamał starszy.

- Też chcę jechać – poinformował z entuzjazmem szesnastolatek.

„Wizyta u okulisty? Czy wy mnie macie za idiotę? Od dłuższego czasu coś ukrywają i muszę się dowiedzieć co” – planował blondynek.

- Nie masz problemów ze wzrokiem, więc nie musisz jechać – stwierdziła Stormie.

- No to co? Dotrzymam towarzystwa.

- Sorry, młody, ale od tego jest Rockliff – brunet poklepał brata po ramieniu i poszedł do swojego pokoju.

*

Następnego dnia Riker zebrał wszystkich domowników, oprócz Rydel, którą wysłał po zakupy, w salonie i objaśnił plany związane z jej urodzinową imprezą. Mieli zaledwie tydzień na zorganizowanie wszystkiego, ale nie stanowił to wielkiego problemu. Nie planowali ogromnej imprezy, lecz zwykłe przyjęcie dla kilku znajomych. Delly nie lubiła przepychu, a już na pewno nie przepadała za litrami alkoholu. Miała być dobra muzyka, przekąski, karaoke i ewentualnie gra w butelkę. Pozostało rozdzielenie obowiązków. Najstarszy miał wszystko nadzorować i pomagać wszystkim, jeśli będą problemy, Rocky i Ratliff mieli zadbać o jedzenie i napoje, Ryland miał zaprosić gości i wybrać muzykę. Natomiast Rossy był odpowiedzialny za dekoracje.

Zanim Rydel wróciła chłopcy zdążyli zająć pozycje, które wskazywały na to, że od rana nie robią nic poza graniem i leżeniem. 

                                  

Nie miałam jakoś natchnienia do pisania i rozdział wyszedł byle jaki. Wczoraj cały dzień bawiłam się w Gimpie, co chyba zauważyliście :D

Chciałam zamówić szablon w jakiejś dobrej szabloniarni, ale jak przeczytałam jeden z regulaminów, to uznałam, że jest to tak głupie, że aż śmieszne -.-

Uwielbiam ciągle coś zmieniać, więc spodziewam się, że ten nagłówek niedługo mi się znudzi, a jak będę miała czas to zrobię nowy.